اگر از قضیه ی درس نخوادن و زندگیِ پای لپ تاپ و از این قضایا بگذریم تنها نکته ای که باقی می ماند این است که بگیریم و بخوابیم و سخن از هیچ نگوییم و لذا سخن از درس خواندن میماند که بنده ی حقیری که نشسته ام و دارم تایپ میکنم اگر فقط از خواندن درس چیزی نصیبم می شدو  می دانستم قرار است چند ساعت دیگر امتحان داشته باشم و با خیال راحت ساعت 2و چهل دقیقه ی بامداد شروع به نوشتن نمی کردم و البته قبل از اون شروع با ساخت این وبلاگ؛ به همینطور الی ماشاءالله